ლექსები

                             მიყვარხააარ ჩემო იმედოოო !!!

 ვწერ და ვშლი, ლექსებს, სტრიქონებს, მუზა არ მომდის,
როგორ დავწერო ლექსი როცა აღარ გამომდის,
როგორ ამოვთქვა გრძნობები, აქვე ყელში რომ მახრჩობენ,
და შენი სუნთქვა ტუჩებთან... ხელებიც როგორ მათბობენ.
როგორ არ ვიცი რა გითხრა, ყოველ სიტყვაზე "მიყვარხარ"
როგორ დამივლის ჟრუანტელს, უკვე აღარ ვარ ჭკუაზე
მითხარი! როგორ დავწერო! უკვე აღარც ვარ მუღამზე
მე ამ ჩემს გრძნობას შენდამი, არვის გავუყობ შუაზე !!!

ბუზღუნა...<3...!!!...

აღარ გაგათბობ...


დრო გადის და სიყვარული შენი,ჩემში ნელდება,
აგერ უშენოოდ უკვე მეაათე დღეც გათენდება,
მე ერთად ყოფნის ბედნიერი წამებიც მახსოვს,
აღარ მიყვარხარ, გადაგიყვარე და თან არც გნატრობ.
ჩემი ფერადი ოცნებები შენში ჩაკალი,
გული მატკინე, პატიების დრო უკვე არც არის,
ეს სიყვარული წარსულია... ამას არც ვნანოობ,
აღარც ლექსს დავწერ..... აღარც გაგათბობ....(((



ბუზღუნა...<3...!!!...

          ანგელოზად მიმავლინე უფალთან...





როგორ მინდოდა მეც დაბადება,
ნეტა გცოოდნონა ძვირფასო დედა,
გამეცნო ჩემი ძმები და დები,
და დამეკრიფა შენთვის იები...
მინდოდა მეთქვა პირველად "დედა"
დედა მიყვარხარ, ნუთუ არ გჯერა?!
მინდა გსმენოდა ცჩემი ბუტბუტი,
ჩემი სიტყვები "მამა" და "ატა"
სამ მარტს მომეძღვნა შენთვის ბარათი
პატარა ხელის გულით გამთბარი
და თან დარცხვენით მინდოდა მეთქვა,
შენთვის ვიცოცხლებ ძვირფასო დედა.
მერე მინდოდა შენთვის მომევლო,
ამაგისთვის რომ მადლობა მეთქვა,
და შენს ჭაღარას მოვფერებოდი,
ჩემზე მოვლაში რომ დაგათეთრდა......
მაინც მიყვარხაარ... დედა-დედაა
თუმც მიმავლინე უშობიი ზეცაად...

                     ბუზღუნა...<3...!!!...

<3...(((


შენს თავს ვფიცავარ, რომ ყოველ ღამე
 ვიძინებ შენზე ფიქრში,
და მერე უფრო მეტად ვგიჟდები,
 ჩემი რომ არ ხარ ვიცი(



ბუზღუნა...<3...!!!...

***
ნამდვილია გრძნობა როცა, შენს თავს კითხავ:
-როდის? -როგორ?
 ნამდვილია მეგობრობა უკითხავად: 
-რატომ? -როგორ?
 სწორედ ასე იყო ჩემთან შენში,
 შენს თავს ვარჩევ ათას ერთში... 
ეს არ იყო დაწერილი,
 მეგობრობა შენი ჩემში,
 ეს არ არის მოგოონილი
 ლოთაობა "პადიეზდში"....


     


                                                      ბუზღუნა...<3...!!!...

                                               
 ♥♥♥

ხან მანებივრებ ტკბილი სიტყვებით, 

ხანაც უბრალოდ, ბავშვივით ჩხუბობ,

 ხან სიყვარულით ჩუმად მიყურებ,

და ამ დროს ვიცი ჩვენ ორზე ფიქრობ...

 -იცი? მომავალს უშენდ ვერ ვგრძნობ,

 და ცივ ზამთარსაც შენს ფიქრში ვათბობ,

 როცა აქ არ ხარ სევდას ვაბოლებ,

 შენს თავს არავის არ გავაყოლებ...

                                          ბუზღუნა...<3...!!!...

ჩემ დაუმთავრებელ ლექსებს)

რა ვქნა, ისევ ვწერ, 

მაინც არ ვეშვები, 

ორ ტაეპს დავწერ ხოლმე,

 და მერე ვჩერდები...

 შემდეგ კი ისევ თავიდან,

ავაწყობ დაკარგულ რითმას,

მაგრამ ხშირად ხდება ისე,

რომ გაგრძელება აღარც კი მინდა...

 თანაც, აღარც აქვს ხოლმე აზრი გაგრძელებას,

 ტვინი აპირებს უკვე გაჩერებას...

 -იცი? აქამდე მე ვწერდი ლექსებს,

 სულ ყველას შენზე, შენზე  ან შენზე,

მაგრამ  დღეს უკვე რაღა აზრი აქვს?!

ჩემს ლექსებს უშენოდ რაღა ფასი აქვს?!

      

                                                           ბუზღუნა...<3...!!!...